FAQ

SDC to skrót od Societas Doctrinæ Christianæ, czyli nazwa oficjalna Stowarzyszenia po łacinie (Stowarzyszenie Doktryny Chrześcijańskiej).

Tak. Na tyle że, na samym początku Stowarzyszenie nosiło nazwę „Papidissi”, co oznaczało „duchowe dzieci papieża”. Dodatkowo, założyciel został ogłoszony błogosławionym przez Jana Pawła II w 2001 roku, a świętym przez Benedykta XVI w 2007 roku.

Stowarzyszenie SDC na Malcie ma osobowość prawną jako Publiczne Stowarzyszenia Wiernych dla stowarzyszeń diecezjalnych (Kan 312) w ramach Archidiecezji Maltańskiej.

W Polsce, SDC otrzymało zezwolenie od abp. Stanisława Gądeckiego, aby działać na terenie Archidiecezji Poznańskiej. SDC rozpoczęło posługę w parafii św. Łukasza na os. Rusa w 2010 r. z życzliwości ks. proboszcza Krzysztofa Wróbla i Stowarzyszenie do dziś pracuje na terenie ww. parafii zgodnie z jego charyzmatem.

W zależności od kraju, diecezji i dostępności członków SDC w danej placówce, członkowie SDC mogą również organizować kursy przygotowawcze dla młodzieży przed przyjęciem sakramentów, kursy przed sakramentem małżeństwa lub chrztu św., a także kursy dla katechetów itp.

Podstawowym celem Stowarzyszenia jest świętość jego członków. Dlatego mając na uwadze przykład Ukrzyżowanego Jezusa, członkowie dążą do doskonałości życia chrześcijańskiego, podążając za Regułą Życia.

W Stowarzyszeniu droga do świętości jest charakteryzowana przez cnoty miłości, łagodności, pokory, prostoty, ubóstwa i radosnego przyjęcia pogardy świata dla Chrystusa.

Innym celem Stowarzyszenia jest pomoc biskupom poprzez głoszenie nauk Kościoła katolickiego wśród dzieci, młodzieży i dorosłych.

Ksiądz Jerzy Preca był inspirowany słowami Apostoła św. Pawła do Tymoteusza: „To, co usłyszałeś ode mnie za pośrednictwem wielu świadków, przekaż zasługującym na wiarę ludziom, którzy też będą zdolni nauczać i innych.” (2 Tm 2,2)

Na początku XX wieku, Stowarzyszenie będące wówczas nowatorskim przedsięwzięciem, wyprzedzało zmiany wprowadzone przez Sobór Watykański II (1962–1965). Nie istniało jeszcze żadne podobne świeckie stowarzyszenie na Malcie.

Nawet Kościół nie miał jeszcze jednoznacznego stanowiska w tej sprawie. Papież św. Pius X, mając na uwadze swoje doświadczenie jako proboszcz, biskup i patriarcha, zdawał sobie sprawę, że katolicki świat potrzebuje zdeterminowanej, cnotliwej i dobrze wyedukowanej młodzieży, która by uświęciła współczesne społeczeństwo.

Jednak formalne zorganizowane apostolstwo świeckich pojawiło się oficjalnie dopiero dwadzieścia pięć lat później, za pontyfikatu Piusa XI (1922–1939), wraz z powstaniem Ruchu Akcji Katolickiej.

Kiedy ks. Preca skonsultował się z pierwszą grupą członków, jeden z nich zaproponował nazwę „Museum”. Nowa nazwa wydawała się odpowiednia, ponieważ w muzeum można znaleźć wartościowe, cenne i godne zachowania przedmioty.

Sam ks. Preca zapisał tę myśl dla członków: „To prawdziwe muzeum, w którym zachowujemy najcenniejszą rzecz na świecie – pokój”.

Później Ks. Preca nadał głębsze znaczenie słowu „Museum”, przekształcając je w akronim M.U.S.E.U.M., który w języku łacińskim brzmi „Magister Utinam Sequatur Evangelium Universus Mundus”. To zdanie było wyrazem jedynego i największego pragnienia, jakie ks. Preca miał w życiu: „Nauczycielu, niech cały świat pójdzie za Ewangelią!”

Wybór świętego patrona dla Stowarzyszenia był niezwykły. Pewnego dnia, po Przydzieleniu, ks. Preca wręczył każdemu członkowi kawałek papieru, prosząc go o podanie imienia świętego, którego chcieliby mieć jako patrona Stowarzyszenia.

Było wielu, którzy proponowali Matkę Bożą, inni św. Józefa, niektórzy św. Kajetana. Jeden z nich napisał św. Jan Chrzciciel. Ks. Preca włożył wszystkie kawałki papieru do kapelusza. Zawołał małego chłopca, który akurat tamtędy przechodził, i poprosił go, by wylosował jedną z karteczek.

Pan Bóg wybrał świętego Jana Chrzciciela – świeckiego, syna kapłana – aby był Patronem nowego Stowarzyszenia, składającego się z nieżonatych młodych ludzi, w ścisłej współpracy z księdzem.

Założyciel wybrał na Obrońcę Stowarzyszenia św. Michała Archanioła. Poprzez jego wstawiennictwo Stowarzyszenie modli się, aby zostało uwolnione od wszelkich przeszkód i oszustw. Inspirując się Jego duchem, głosi, że „któż jak Bóg!” (Ap 12,7) – tylko Boga się adoruje.

Po prostu przyjdź, a zapewnimy pokój i dobrą atmosferę! 🌟😊

Choć zachęcamy do uczestnictwa w każdym spotkaniu, aby młodzież dobrze się razem czuła, zdając sobie sprawę, że młodzież ma wiele innych obowiązków, takich jak nauka, korepetycje, treningi itp., obecność na wszystkich spotkaniach nie jest obowiązkowa.

W trakcie jednego ze spotkań, bezpośrednio pytaliśmy zarówno rodziców, jak i młodzież o ich opinie na temat SDC, a to, co zapisali, zostało zamieszczone na tym obrazie!

Tak. Wierzymy, że Bóg dał nam wszystkim wolność wyboru i działa w ludziach.

Spotkania są podzielone na różne stopnie SDC, co oznacza, że różne grupy mają tematy dostosowane do swojego wieku. Tematyka jest zróżnicowana, obejmuje zarówno spotkania z Pismem Świętym i historie świętych, jak i często omawiane są życiowe problemy, z którymi prędzej czy później każdy człowiek może się spotkać. Naszym celem jest budowanie wiary na solidnym i trwałym fundamencie, a nie na przemijających uczuciach.

Nie. Prawie we wszystkich krajach Stowarzyszenie SDC ma swoje własne placówki, oddzielne od parafii. Jednak, do tej pory, nasza placówka w Poznaniu stanowi wyjątek, ponieważ działamy na terenie parafii Świętego Łukasza na osiedlu Rusa.

Choć od czasu do czasu SDC organizuje spotkania otwarte dla wszystkich, to obecnie w Poznaniu istnieje tylko męska gałąź/sekcja SDC. Dlatego, grupy formacyjne dla młodzieży, które regularnie spotykają się w ciągu tygodnia, są dostępne wyłącznie dla młodzieży męskiej.

Nie. Zazwyczaj spotkania SDC są prowadzone przez świeckich członków SDC.

Oczywiście, że tak. Zapewniamy, że w tym czasie będziesz bardziej otwarty i wrażliwy na działanie Boga w swoim życiu, co ułatwi Ci rozeznawanie swojego powołania. Od czasów założyciela, wielu księży, zakonników, osób konsekrowanych i rodziców przeszło przez proces rozeznawania w SDC, zanim podjęli te ważne decyzje.

Od samego początku istnienia Stowarzyszenia założyciel pragnął, aby dołączali do SDC wyłącznie świeccy gotowi do życia w celibacie. Dlatego mogą zostać członkami tylko mężczyźni i kobiety, którzy nie złożyli ślubów zakonnych ani kapłańskich, ani nie zawarli małżeństwa.

Jeśli chcesz bliżej poznać powołanie SDC, możesz do nas dołączyć na naszych spotkaniach lub skontaktować się z nami przez Instagram lub poznan🐒sdcpoznan.pl.

Tak. Członkowie SDC otrzymują Regułę podczas ceremonii Wstąpienia do Stowarzyszenia SDC i w ten sposób dążą do świętości, żyjąc na świecie, ale nie będąc częścią świata.

Jedynym widocznym znakiem członków jest odznaka z napisem 'Verbum Dei caro factum est’, którą noszą.

Ks. Preca czytał życiorys Świętej Marii od Męki Pańskiej, napisany przez Barnabitę Luigiego M. Fontanę, „La vittima riparatrice Suor Maria della Passione religiosa professa e maestra di novizie delle Crocifisse Adoratrivi di Ġesu sacramentato”. Książka została po raz pierwszy wydana w Neapolu w 1913 roku. Jerzy Preca był już pogłębiony w tajemnicy Wcielenia, dlatego nie mógł oderwać się od oddania ku słowom: „Verbum Dei caro factum est.” (Słowo Boże stało się ciałem)

Kiedy ojciec księdza Jerzego leżał poważnie chory i były to dla niego ostatnie chwile życia, Jerzy Preca, postanowił napisać te słowa na kartce i położyć nad piersią swojego umierającego ojca.

Po śmierci, jego ojciec ukazał się mu i rzekł: „Jerzy, nie wiesz jak miły wyrok dostałem z powodu tych słów!”. Od tego momentu, Jerzy Preca gorliwiej rozpowszechniał pobożność do słów „Verbum Dei” na całej Malcie. Pragnął, aby wszyscy członkowie i ludzie nosili je na piersi. Później zamówił nawet obraz Marii oprawiony tą właśnie maksymą.

Nie. Członkowie SDC nie żyją we wspólnocie jak zakonnicy. Najczęściej, gdy placówka jest w pobliżu ich domu, mieszkają w swoim rodzinnym domu. Z drugiej strony, na misjach, z powodów logistycznych, często zamieszkują pod jednym dachem, ale nie obowiązują ich dodatkowe reguły życia wspólnotowego.

Nie. Mimo prowadzenia życia w celibacie, członkowie SDC nie składają żadnych ślubów wieczystych. Zamiast tego, codziennie postanawiają być ubogimi, prostodusznymi, łagodnymi, pokornymi, miłować wzgardzenia i kochać wielką miłością.

Dlatego, jeśli członek SDC decyduje się wystąpić ze Stowarzyszenia, potrzebny jest jedynie list do Przełożonego Generalnego oraz zwrot kopii Reguły, którą otrzymał podczas ceremonii Wstąpienia.

Nie. Członkowie SDC mają Zegarek Modlitewny. Korzystając z tego oryginalnego nowoczesnego narzędzia modlitwy, w ciągu dnia regularnie przypominają sobie o obecności Boga. Codziennie, wszyscy członkowie starają się również uczestniczyć we Mszy Świętej i odmawiać różaniec.

W niektóre dni tygodnia członkowie odmawiają szczególne modlitwy, na przykład w każdy czwartek oddają cześć Obliczu Chrystusa (w zadośćuczynieniu za obelgi i uderzenia, jakie Jezus otrzymał w Wielki Czwartek wieczorem), a w piątek oddają cześć Ranom Chrystusa (w dniu, w którym Jezus umarł, aby nas zbawić).

Inspirowany przez Świętego Jerzego Prece, Zegarek Modlitewny to zbiór krótkich modlitw dla członków i kandydatów SDC. Co kwadrans, od godziny 6:00 do godziny 19:00, członkowie SDC są zachęcani do chwilowej refleksji nad obecnością Pana Boga poprzez bardzo krótkie modlitwy lub akty strzeliste.

Oprócz modlitw okolicznościowych, takich jak modlitwa na Jutrznię, modlitwa na zakończenie dnia, modlitwa po przyjęciu Komunii Świętej czy przed spowiedzią, Zegarek Modlitewny ma stałą strukturę modlitwy co godzinę (4 kwadranse – 4 modlitwy): refleksja, prośba, medytacja, dziękczynienie.

Ponieważ wszystkie te modlitwy są dość krótkie i codziennie powtarzane, są łatwe do zapamiętania. Jedynie medytacje „o wpół do” zmieniają się w zależności od dnia tygodnia. Dzięki temu członkowie regularnie przypominają sobie najważniejsze wydarzenia z Ewangelii w ciągu tygodnia.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o tym nowoczesnym sposobie modlitwy dla świeckich ludzi, zachęcamy do kontaktu.

W 1929 roku, ks. Jerzy czytał książkę zatytułowaną „Suor Maria-Marta Chambon” o Siostrze Marii-Marcie Chambon: zakonniczka z Wizytacji św. Marii z Chambery, wydaną w Pizie w tym samym roku. Zainspirowany słowami Jezusa do tej siostry, Jerzy Preca także poczuł się powołany aby rozszerzać kult oddania czci Ranom Chrystusa.

Oprócz kursu „Ratio Formationis Generalis” dla kandydatów, który odbywa się, jeśli to możliwe, w centralnej placówce, główna część formacji odbywa się na co dzień w placówkach. Ponieważ kandydaci, podobnie jak członkowie, pracują lub studiują jako świeccy ludzie, nie mogą oni przerywać swojej pracy lub nauki, aby uczestniczyć w całodobowym seminarium.

Aby zostać członkiem, kandydat musi przejść około pięcioletni okres formacji i osiągnąć wiek minimum 23 lat.

Zainspirowany pierwszymi słowami Zmartwychwstałego, nasz Założyciel pragnął, aby wszyscy witali się nawzajem słowami 'Pokój z Tobą’ i otrzymywali odpowiedź 'I z Duchem Twoim’. Jednak w praktyce, ze względu na długość tych wyrażeń, członkowie i młodzieży w placówkach często witają się tylko słowami 'Pokój!’

Aby całe życie żyć z oczami skierowanymi na Ukrzyżowanego Chrystusa, każdego ranka członek SDC powtarza słowa Umiłowanego Jezusa Chrystusa: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje!” (Łk 9, 23)

Przydzielanie jest takim centralnym, najważniejszym spotkaniem formacyjnym i modlitewnym SDC. Członkowie SDC mają takie spotkanie codziennie. Tematyka codziennych Przydzielań wyznaczana jest przez Stowarzyszenie w takim specjalnym kalendarzu, składa się ono z różnych konferencji, spotkań tematycznych itp.

W ramach Przydzielania poruszamy tematy z zakresu: Teologii dogmatycznej, Teologii moralnej, Teologii duchowości, Biblistyki, Liturgiki, Katechetyki, Katolickiej Nauki Społecznej, Historii Kościoła itp.

Ważnym jest, że zarówno członkowie jak i kandydaci są zaangażowani w przygotowywanie Przydzielania.

Nie. Mimo że ksiądz Jerzy Preca jest oficjalnym Założycielem Stowarzyszenia, nigdy nie był członkiem Stowarzyszenia. W rzeczywistości, wśród pierwszej grupy członków jego Stowarzyszenia, ks. Jerzy Preca wybrał Eugeniusza Borga jako pierwszego Przełożonego Generalnego SDC.

Choć raz w roku, SDC zachęca chętnich uczestników do dobrowolnej ofiary, w duchu Założyciela, wszystkie nasze normalne cotygodniowe spotkania są bezpłatne. Dodatkowo, jeśli ktoś boryka się z poważnymi problemami finansowymi, a środki pieniężne stanowią przeszkodę dla uczestnictwa w wycieczkach lub wyjazdach, Stowarzyszenie może częściowo pomagać tej osobie, aby pieniądze nie były przeszkodą w jej uczestnictwie.

W duchu ubustwa i inspirowani przez Założyciela, który nie życzył sobie, aby SDC organizowało zbiórki pieniężne (z wyjątkiem rocznej dobrowolnej ofiary), duża część działalności jest finansowana przez samych członków, którzy chętnie oddają Bogu nie tylko swój czas, ale także część swoich zarobków. Z drugiej strony, jeśli ktoś pragnie wesprzeć SDC finansowo, najlepiej jest skonsultować się z Przełożonym danej placówki.

Nie. Oprócz sytuacji skrajnych, kiedy członek SDC przebywa na misjach i potrzebuje czasu na dostosowanie się do nowego kraju, każdy członek SDC wykonuje swoją pracę lub zajmuje się swoim zawodem, dzięki czemu samodzielnie utrzymuje się finansowo.

Żyjąc w świecie, członek SDC rozumie, że stan życia świeckiego jest otwarty na różne dziedziny. Dlatego może wybrać dowolną profesję lub pracę, traktując ją jako środek do zarabiania na życie, osobistego rozwoju i promowania Królestwa Bożego na ziemi poprzez postawę służby.

Ponieważ kieruje go „głód i pragnienie sprawiedliwości”, członek SDC czuje się odpowiedzialny za rozwijanie w sobie cech, które sprawiają, że staje się lepszym i bardziej profesjonalnym pracownikiem. Dzięki temu może promować Królestwo Boże nawet w miejscu pracy, dając ważne, choć często ciche świadectwo. W ten sposób wymiar pracy harmonizuje się z innymi aspektami jego powołania.

W obecnej chwili w SDC znajdują się członkowie pracujący jako lekarze, rolnicy, nauczyciele, inżynierowie, ogrodnicy, dyrektorzy, architekci, rzemieślnicy, handlowcy, pracownicy fabryczni i przedstawiciele wielu innych zawodów.

Chociaż w niektórych rzadkich przypadkach pojedynczy członkowie mogą angażować się w prace związane bezpośrednio z SDC na pełny etat, to zazwyczaj zarówno członkowie, jak i wszyscy przełożeni SDC, jako osoby świeckie, pracują w innych zawodach, dostosowując się do swoich indywidualnych talentów.

Co więcej, zgodnie z duchem Założyciela, członkowie SDC nie mogą otrzymać żadnego wynagrodzenia za swoją pracę apostolską, taką jak prowadzenie grup czy spotkań.

Nie. Głównym charakterystycznym celem Stowarzyszenia jest formacja, dlatego wszystkim członkom i placówkom jest zabronione udzielanie pomocy finansowej innym osobom.

Jednakże, jeśli uczestnik SDC boryka się z poważnymi problemami finansowymi, a środki pieniężne stanowią przeszkodę dla uczestnictwa w wycieczkach lub wyjazdach SDC, Stowarzyszenie może częściowo pomagać tej osobie, aby pieniądze nie były przeszkodą w jej uczestnictwie.

Obecnie jest tylko jedna placówka w Poznaniu.

Aktualnie jest dwóch członków: Przełożony lokalny Paul Aquilina i członek Rainer Bezzina. Obecnie oczekujemy na trzeciego członka SDC, ponieważ w każdej placówce powinno być co najmniej trzech członków. Ponadto mamy trzech kandydatów – Marcela, Adama i Antka, którzy aktywnie wspierają działalność SDC.

SDC działa na Malcie, w Australii, w Kenii, w Anglii, w Albanii, w Peru, na Kubie, a także od 2010 roku w Polsce, konkretnie w Poznaniu. Wkrótce planowane jest otwarcie nowych placówek w Stanach Zjednoczonych i na Filipinach.

Obecnie siedziba główna Stowarzyszenia SDC znajduje się na Malcie (Adres dostępny w sekcji kontaktowej).

Miłość do tajemnicy narodzenia Chrystusa, skłoniła Założyciela w Boże Narodzenie 1921 r. do zrobienia czegoś wyjątkowego. Udało mu się wypożyczyć niemałą figurkę Dzieciątka Jezus od pewnego zakonnika Franciszkanina, z którym w Hamrun poprowadzili pierwszą procesję* z figurą Dzieciątka Jezus – pierwszą z wielu kolejnych, które do dnia dzisiejszego członkowie SDC  prowadzą na całym świecie, gdziekolwiek znajduje Stowarzyszenie SDC.

Ks. Jerzy zachęcał członków swojego Stowarzyszenia, aby przygotowywali szopki, które będą wręczać dzieciom w czasie Bożego Narodzenia. W ten sposób przypominał wszystkim, że Boże Narodzenie jest świętem kiedy Syn Boży stał się człowiekiem.

Więcej informacji tutaj.

*Założyciel nazwał tę procesję demonstracją – bo pochodzi od łacińskiego słowa ‘demonstrare’ – czyli pokazanie wszystkim, że Jezus się urodził.

Najlepiej jest skontaktować się z Przełożonym najbliższej placówki w swojej diecezji lub kraju lub skontaktować się z Domem Generalnym SDC na Malcie przez stronę sdcmuseum.org

Jeśli chcesz bliżej poznać SDC, możesz nas odwiedzić lub skontaktować się z Domem Generalnym sdcmuseum.org lub z nami w Poznaniu przez Instagram lub poznan🐒sdcpoznan.pl.