Święty Jerzy Preca

Wydrukowaniem pism zajęło się już w pierwszych latach istnienia Stowarzyszenie. Pierwsze pisma drukowane, które do nas dotarły, datowane są na rok 1909. Były to krótkie pisma, podzielone na małe akapity, zawierające nauki na różne tematy, m.in. Pokuta, Miłość bliźniego, Komunia Święta i inne, w większości drukowane w drukarni Instytutu św. Józefa w Hamrun, gdzie mieszkał. Drukowano je tylko po jednej stronie papieru, zwykle kolorowego. W 1934 r. za pomocą wspólnoty członków SDC w Ħaż-Żebbug opublikowało dużą część z tych pism w małej książeczce, którą nazwali 'Gabra ta’ Tagħlim’ (Zbiór Nauk).

W tych wczesnych pismach mamy pierwsze ze swego rodzaju „Karty ręczne”, które zaczął publikować w 1945 roku. Ten styl pisania krótkiego i bezpośredniego, który nie tylko zachęca do przeczytania, ale także zapada w pamięć, stał się bardzo powszechny. W rzeczywistości jeżeli ktoś naprawdę chcę poznać Ks. Prece, musi skosztować jego pism napisanych w tej formie. To jest najbardziej typowy styl Ks. Jerzego.

Nigdy nie przepuść żadnej okazji do udzielania duchowej nauki na podstawie tego, czego sam dobrze się nauczyłeś. Dobra nauka jest źródłem wszelkiego dobra. Działa jak nasienie. Nasienie rozrzucone na ziemi kiełkuje, rośnie i przynosi inne owoce z nasion: dobre uczynki z dobrych uczynków.

Nie ma szlachetniejszych ludzi od tych, którzy nauczają katechizmu i Słowa Życia innych. Tylko przez nauczanie prawdziwe dobro wchodzi na świat. Nauczanie jest lekarstwem na wszelkiego rodzaju grzech. Duch Święty mawiał: Jak piękne stopy tych, którzy zwiastują dobrą nowinę! (Rz 10,15)

Prawdziwe spokojne i błogosławione życie polega na tym, że pragniesz być nieznany i uważany za nic przez innych. Cieszysz się, gdy ludzie nie szukają cię, gdy cię ignorują, gdy cię nie zapraszają, a nawet bardziej, gdy cię wyśmiewają i unikają twojego towarzystwa.

Pyszne osoby nie znoszą tych, którzy wygłaszają jakieś uwagi na ich rzecz. Pokorne osoby szczerze dziękują temu, kto ich poprawia, i pozostają wdzięczne. W rzeczywistości pyszne osoby tak postępują, ponieważ jeszcze nie poznały siebie i nie zdają sobie sprawy, że naprawdę są niczym.

Twoja obojętność na to, w jakim stanie się znajdujesz i na powodzenie lub niepowodzenie twoich dobrych uczynków, ujawnia twoją poprawną intencję. Kiedy ludzka natura czegoś pragnie, żąda tego za wszelką cenę, ale gdy jest motywowana łaską Bożą, pozostajesz od niej oderwany, ponieważ pragniesz tylko tego, co Bóg chce.

Nie wierz zbyt łatwo w cokolwiek, ani nie bądź zbyt skory do dezaprobaty. Tylko Bóg i nikt inny może widzieć, co jest w sercach ludzi. Wszyscy ludzie podlegają oszustwu. Dlatego musimy badać duchy i być roztropnymi.

Jeżeli ktoś nie szanuje człowieka, to jest znak, że jeszcze nie rozpoznał, kim jest człowiek. Jeśli mnie ktoś zapyta, kim ja jestem, odpowiem mu, że ja jestem stworzony na obraz Boga. A skoro nie jest możliwe, żeby ktoś kochał człowieka i jednocześnie niszczył jego zdjęcie lub obraz, to jeżeli naprawdę szanuje Boga, będzie również szanował i mnie.

Kto zapyta mnie kim jestem, odpowiem mu, że jestem bratem Jezusa Chrystusa, prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka; i skoro w Chrystusie są dwie natury, natura człowieka i natura Boga zjednoczone w substancji, dlatego z wielkim honorem chrześcijanina, którym jestem, mogę powiedzieć, że jestem bratem Boga: w rzeczywistości jest napisane, że Chrystus nie wstydził się uznać Siebie za jednego z naszych braci. (Hbr 2,11)

Jeżeli jesteś stworzony dla Boga i patrzysz na cokolwiek, koncentrujesz się na czymkolwiek poza Bogiem, nie oczekuj spoczynku dla twojej duszy, lecz jedynie smutku, żalu i zmartwień.

Myśl o śmierci w rzeczywistości oddala nas od grzechu: dlatego świat stara się rozpraszać tę myśl przez zabawy i oszukańcze szczęście, aby nie pozwolić człowiekowi kochać Boga. Ten kto nie chce opuścić grzechu, nie myśli o śmierci. Jak śmierć weszła na świat przez grzech,  tak grzech jest zniszczony w naszych sercach myślą o śmierci.

Niektórzy mówią: “czy nie wiemy, że mamy jej doznać? Kiedy ona będzie, to będzie!” Mówią tak, ponieważ nie wiedzą co to znaczy godzina śmierci.

Kiedy o tym Ciebie informują z ostatnimi sakramentami, trzy myśli, jak strzałki, przebiją twój umysł: czas przeszły, czas obecny i czas przyszły po śmierci.

Jeśli żyłeś według zasad świata, jaką gorycz będziesz czuł w sercu, kiedy pomyślisz, że mogłeś czynić wielkie dobra i żyć jak święty, a twój czas – który nie wróci – zmarnowałeś na czynieniu marnych rzeczy! O jaką gorycz poczujesz, kiedy pomyślisz i wyraźnie zobaczysz Tego, którego nigdy nie chciałeś widzieć, że naprawdę niczym są honory, przyjemności i bogactwa świata, i że od wszystkiego o co się troszczyłeś będziesz oddzielony. O jaką gorycz poczujesz, kiedy pomyślisz, że otrzymasz to, co Ci się należy od Jezusa Chrystusa, Tego którego krytykowałeś i którego potraktowałeś jako najmniejszego wśród rzeczy świata.

Ale jeśli żyłeś według zasad Chrystusa, będziesz błogosławił cierpienia, przez które przeszedłeś, aby podobać się Bogu! Jaką słodkość będziesz czuł w tym momencie, ponieważ przyjdzie dla Ciebie czas do przytulania Chrystusa, spoczynku twojego serca!

Zobacz co się stanie po twojej śmierci: twoje ciało się zepsuje wśród śmierdzącego zapachu; twoja dusza wejdzie do wyznaczonego jej miejsca. To co było twoje, weźmie ktoś inny, i po pewnym czasie zostaniesz zapomniany przez wszystkich – stanie ci się jak z okrętem, który dopłynął do portu, a gdy pójdziesz szukać śladów skąd przypłynął, nie znajdziesz ich. To co się stanie w przyszłości, potraktuj jakby się już wydarzyło. Mój drogi, to co największe jeszcze nie przyszło, dopiero przyjdzie!

Maryja kocha ludzi z wielu przyczyn; ale w sposób szczególny dlatego, że jej Syn przelał Swoją krew dla wybawienia ich z wiecznej utraty.

Ona tak bardzo miłowała ludzi, że dla ich zbawienia miała także ponosić naprawdę wielkie cierpienia; a teraz, jako że jest z Chrystusem i króluje na zawsze jako królowa najpotężniejsza, nie umie opuszczać tych którzy do Niego się uciekają za pomoc i przysługi. O cokolwiek Ona prosi Boga dla dobra ludzi, tego Bóg nigdy nie odmawia Matce Miłosierdzia. Ci ludzie, którzy rozpoznali wielkość Jej władzy, dobroci i miłosierdzia, odpoczywają z doskonałą ufnością pod jej obroną, i we wszystkich potrzebach odnoszą się do niej i nie oszukują samych siebie, ani nie znajdą zamieszania.

Maryja kocha ludzi, bo zna ich wielką niedolę i to podsyca w jej sercu miłosierdzie. Ona kocha ludzi, bo wie jak ich wrogowie są złośliwi i podli, i jaki rodzaj szkody zamierzają przeciwko nim. Ona kocha ludzi, bo bardzo dobrze rozumie jak Bóg ich kocha, dając Swojego własnego jedynego Syna przez nią, aby On dał im życie wieczne.

Maryja znalazła wielką łaskę przed Bogiem, i w tej łasce wszyscy ludzie znaleźli powód swojej radości.

——

Ks. Jerzy Preca wydał ponad 140 publikacjach. Chciałbyś uzyskać więcej informacji na temat Pism Świętego Jerzego Preci? Chciałbyś w jakiś sposób pomóc nam w tłumaczeniu książek Jerzego Preca na język polski? Skontaktuj się z nami!